Περισσότερες Πληροφορίες για το εξής: Συνέδριο στο Λονδίνο για την Πυρηνική Ακτινοβολία, Έλεγχος & Υγεία

Εποµένως, το κύριο πρόβληµα που αντιµετωπίζουµε σήµερα δεν είναι ο έλεγχος των κυβερνήσεων που αµελούν να ελέγξουν τις δοκιµές και την ακτινοβολία, αλλά βασικά είναι το πρόβληµα της συνέχισης του ελέγχου ενός πληθυσµού, ο οποίος µπορεί να φτάσει να έχει κουραστεί τόσο πολύ από τη ζωή ή µπορεί να εξεγερθεί µέσα σε µια κατάσταση υστερίας η οποία αψηφά κάθε έλεγχο. – Λ. Ρον Χάμπαρντ

Μόλις τέσσερις µήνες πριν, ο Λ. Ρον Χάµπαρντ είχε ήδη παραδώσει το πρώτο Συνέδριο Ενάντια στην Ακτινοβολία, στην πόλη της Ουάσιγκτον, παρέχοντας άµεσες λύσεις για την επίδραση της ακτινοβολίας στους ανθρώπους. Αυτό όµως δε σήµανε το τέλος της έρευνάς του για την εξεύρεση απαντήσεων σε ζητήµατα παγκοσµίου ενδιαφέροντος.

Ήµασταν στα 1957. Οι Ηνωµένες Πολιτείες και η προπαγάνδα των κοµουνιστών στη Σοβιετική Ένωση κόµπαζαν για πυρηνικά οπλοστάσια πολλών µεγατόνων που ήταν ικανά να εξαλείψουν κάθε ζωντανό οργανισµό σε όλο το βόρειο ηµισφαίριο (εκτός ίσως από κάποια ανθεκτικά είδη εντόµων και θάµνων). Εν δράσει ήταν µια λέξη: προπαγάνδα.

Επειδή όσο πιο βαθιά ερευνούσε ο Λ. Ρον Χάμπαρντ τόσο περισσότερο επιβεβαίωνε πως:

«Μιλάµε µόνο για ένα πράγµα όταν µιλάµε για ακτινοβολία, κι αυτό είναι η διέγερση. Στ’ αλήθεια, δε µιλάµε για τίποτα άλλο εκτός από διανοητική αντίδραση».

Μ’ αυτό δεν εννοούσε ότι η πυρηνική βόµβα εάν έπεφτε σε µια πόλη δε θα ήταν καταστροφική. Όµως αυτό που είχε γίνει σταδιακά ξεκάθαρο ήταν πως η ατοµική βόµβα ήταν ένα όπλο στο οποίο δεν µπορούσε να υπάρξει καµία αντίσταση και δηµιουργούσε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο κινδύνου. Ο απλός φόβος για τη χρήση της, το µυστήριο για τα αποτελέσµατά της, προκάλεσε όχι µόνο αρρώστιες στα άτοµα που είχαν αναστατωθεί αλλά µπορούσε να επιφέρει ακόµα και µαζική υστερία. Κι µέσα σ’ αυτό κρυβόταν το πραγµατικό πρόβληµα… ένα πρόβληµα τεραστίων διαστάσεων.

Επίσης η ουσία της έρευνάς του για την ακτινοβολία από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο προχωρούσε τώρα µε έναν πιο εντατικό ρυθµό, που περιλάµβανε εποπτεία από τον ίδιο σε δύο Προχωρηµένα Μαθήµατα Πρακτικής Διδασκαλίας, τα οποία αποτελούνταν ούτε λίγο ούτε πολύ από 83 διαλέξεις σχετικά µε την εκπαίδευση των ώντιτορ.

Και τα αποτελέσµατα αυτής της έρευνας ήταν αυτά που κρατούσε στα χέρια του όταν ξεκίνησε το Συνέδριο αυτό στις 12 Απριλίου του 1957. Για άλλη µια φορά, η τοποθεσία ήταν απολύτως κατάλληλη – το Ρόγιαλ Εµπάιαρ Σοσάιτι Χολ του Λονδίνου. Και ούτε η Σαηεντολογία ούτε ο κόσµος γενικά θα ήταν πια ίδια.

Όλα άρχισαν µε την ανακοίνωση του Λ. Ρον Χάμπαρντ για ένα νέο ορόσηµο τεχνικής φύσης: τον Έλεγχο, την Επικοινωνία και τη Χέβινγκνες, ή CCH. Όπως είπε αρχικά σε εκείνο το ακροατήριο, επρόκειτο για µια τριάδα που έφτανε σε σπουδαιότητα εκείνη του ARC και είχε την ίδια εκτενή εφαρµοσιµότητα:

«Υπέροχο. Την απλότητα µε την οποία µπορεί κανείς να επιλύσει τα προβλήµατα του ανθρώπου µε αυτά τα τρία στοιχεία, δεν µπορώ ούτε εγώ να την υπερβώ. Κι αυτή είναι πολύ σηµαντική δήλωση».

Στην πραγµατικότητα, η εφαρµογή τους ήταν τόσο συνταρακτική που στην επόµενη δήλωσή του, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ όρισε εκ νέου ακόµα και το τι είναι ένας Σαηεντολόγος.

Όσο για το τι σήµαιναν τα CCH για το µέλλον της Σαηεντολογίας… όχι µόνο αποτελούσαν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για την προσέγγιση οποιουδήποτε κέις και για να καταστεί δυνατή η πλήρης άνοδος κάποιου στη Γέφυρα, αλλά απαιτούσαν επίσης την ανάπτυξη ενός εντελώς καινούριου είδους άσκησης για την εκπαίδευση των ώντιτορ ώστε να διδαχθούν την παράδοσή τους, ασκήσεις που εφαρµόζονται σήµερα σε όλο σχεδόν το ώντιτινγκ.

Μετά, υπήρχε και το τι σήµαιναν όλοι αυτοί οι παράγοντες του Ελέγχου, της Επικοινωνίας και της Χέβινγκνες για τη διάσωση του πλανήτη, πράγµα που περιγραφόταν στο σύνολό του στην τελική τριλογία του Λ. Ρον Χάμπαρντ µε τις διαλέξεις του για την ακτινοβολία –που αποτελούσαν µια σειρά που βρισκόταν µέσα σε µια άλλη σειρά– οι οποίες συνιστούσαν µια επισκόπηση των ανακαλύψεών του. Θεωρήθηκαν δε τόσο ζωτικές ώστε τα µέλη του κοινοβουλίου ζήτησαν να τους δοθούν αµέσως τα κείµενα, ενώ το σύγγραµµα που προέκυψε αποτέλεσε το βασικό πυρήνα της ύλης του βιβλίου: Τα Πάντα για την Ακτινοβολία.

Ακόµη, ως σύνοψη σχετικά µε το τι περιέχει αυτό το Συνέδριο όσον αφορά τη διάσωση του πλανήτη, δεν είναι τίποτα λιγότερο από µια τεχνολογία η οποία θα δώσει τέλος στην απανθρωπιά του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και θα φέρει έναν καλύτερο πολιτισµό στη Γη.