Περισσότερες Πληροφορίες για το εξής: Ο Ορισµός του Οργανισµού

Ο οργανισμός ποτέ δεν κάνει τίποτε. Ποτέ. Δεν μπορεί να υποστεί πλήγματα. Δεν μπορεί να ματώσει. Δεν μπορεί να σκεφτεί. Δεν μπορεί να ενεργήσει. Πρόκειται για ένα ποστιουλέιτ ενός σκοπού που κάθεται εκεί έχοντας τέρμιναλ επικοινωνίας και γραμμές επικοινωνίας, κι αυτό είναι όλο το θέμα περί οργανισμού.– Λ. Ρον Χάμπαρντ

Το 1950, καθώς η πρωτοφανής δημοτικότητα της Διανοητικής προκαλούσε μια έκρηξη ολοένα αυξανόμενης ζήτησης για ώντιτινγκ και εκπαίδευση, μερικά από τα καλύτερα επιχειρηματικά μυαλά στις Ηνωμένες Πολιτείες κινήθηκαν από κοινού και δημιούργησαν ένα αρχικό ίδρυμα. Ο καθένας τους ήταν άξιος επαγγελµατίας και τα προσόντα τους είχαν δοκιµαστεί σε ανταγωνιστικό περιβάλλον κάτω από µεγάλη πίεση. Κι όµως, παρ’ όλη τη µεγάλη αρτιότητα των γνώσεων σε διαφορετικά θέµατα, η συνδυασµένη επιδεξιότητα αυτών των ανθρώπων αποδείχθηκε εντελώς ανεπαρκής µπροστά στο εκρηκτικά αυξανόµενο ενδιαφέρον για τη Διανοητική.

Στα έξι χρόνια που ακολούθησαν, όπως διηγείται ο Λ. Ρον Χάμπαρντ, συνειδητοποίησε ότι αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είναι ειδικοί στον τοµέα της οργάνωσης είχαν επιτύχει ένα και µόνο πράγµα: είχαν επιτυχώς καµουφλάρει ένα µεγάλο χαοτικό κενό στη γνώση του Ανθρώπου. Κι αυτό γιατί, πέρα από το γεγονός ότι η λέξη «οργάνωση» υπήρχε, στην πραγματικότητα τίποτα δεν ήταν γνωστό για το θέμα. Ως συνέπεια αυτού, στο πέρασμα των αιώνων, οι οργανισμοί απέκτησαν κακό όνομα επειδή παρεμπόδιζαν την ντούινγκνες των ατόμων αντί να την προωθούν. Το γεγονός ότι οι οργανισμοί του Ανθρώπου κατόρθωσαν να επιπλεύσουν οφείλεται στο πνεύμα πρωτοβουλίας και στη σκληρή δουλειά λίγων αφοσιωμένων και γεμάτων απόγνωση ανώτερων στελεχών τα οποία διηύθυναν τον οργανισμό από την κορυφή. Αυτή η ιστορία επαναλαμβανόταν στο πέρασμα των αιώνων, ακολουθούμενη από συνεχείς καταρρεύσεις των οργανισμών και των πολιτισμών που είχαν χτιστεί πάνω σε αυτούς.

Έτσι, αυτό που αποτελεί το θεμέλιο της οργανωτικής τεχνολογίας του Λ. Ρον Χάμπαρντ αποτελεί επίσης την πρώτη πραγματική τεχνολογία της οργάνωσης. Αναιρώντας τις αυθαιρεσίες και τις αναλήθειες οι οποίες συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια αμέτρητων αιώνων, ο Ρον αναλύει λεπτομερώς τους θεμελιώδεις νόμους και τα σταθερά δεδομένα που διέπουν το ζήτημα στο σύνολό του και επιδεικνύει με ποιον τρόπο εφαρμόζονται αυτά. Έτσι, ενώ αυτοί οι νόµοι είναι µέρος αυτού που αποτελεί το στηµόνι και το υφάδι αυτού του σύµπαντος, παρέµεναν άγνωστοι µέχρι τις βασικές ανακαλύψεις σχετικά µε τη ζωή και τη λίβινγκνες που εµπεριέχονται στη Σαηεντολογία.

Εδώ λοιπόν βρίσκεται αυτή η τεχνολογία της οργάνωσης και, μαζί της, η δυνατότητα για κάτι ακόμα σπουδαιότερο. Γιατί αυτό που καθιστά εφικτό η εφαρμογή της για τα άτομα, τις ομάδες, τα έθνη και για ολόκληρους πολιτισμούς είναι ένας εντελώς νέος κόσμος.